Jan 18, 2015 RockAddiction Αφιερώματα, ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΝΕΑ 0
Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΟΥ ΠΟΤΙΣΕ ΤΟ HARD ROCK ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΛΕΝΤΟ
Κάποιοι καλλιτέχνες δεν σημαδεύουν απλά το χώρο της σκληρής μουσικής με την παρουσία τους, αλλά μέσα από το έργο τους, γίνονται ταυτόσημοι για μια ολόκληρη εποχή. Ο Phil Lynott και το συγκρότημα του οι Thin Lizzy, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του Hard Rock, που επηρέασε πολλούς συνθέτες και band leaders της δεκαετίας του ’70 του ’80 και όχι μόνο.
Ο Phil Lynott γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949, (πραγματικό όνομα Philip Parris Lynott), στο West Bromwich, (κοντά στο Birmingham, UK), ήταν ένας ρομαντικός ποιητής που κατάφερε να συνδυάσει την αγάπη του για την Ιρλανδέζικη παραδοσιακή μουσική με το πάθος του για το Hard Rock. Αυτό φαίνεται πολύ καλά από το πρώτο κιόλας hit single των Thin Lizzy, το μεγαλειώδες τραγούδι “Whiskey In The Jar”.
Ο μικρός μιγάς Phil (από Βραζιλιάνο πατέρα και Ιρλανδέζα μητέρα), μεγάλωσε σε διάφορες πόλεις του νησιού, στους δρόμους ανδρώθηκε σαν ένας γνήσιος Ιρλανδός, πήρε όλα όσα μπορεί να δώσει σ’ ένα ατίθασο πιτσιρίκι αυτή η ξεχωριστή πόλη του Δουβλίνου, όπου μεγάλωσε με την γιαγιά του. Άρχισε να ενδιαφέρετε για την μουσική γύρω στα 14-15 μαζί με άλλους συνομηλίκους του και να συμμετάσχει σε διάφορα ερασιτεχνικά τοπικά σχήματα. Αντί να επιλέξει την φανταχτερή κιθάρα, διαλέγει το ταπεινό μπάσο, οι ιστορίες του δρόμου, οι ιστορίες με γυναίκες, με πότο και πολλά μπλεξίματα και κάπου μέσα σε όλα αυτά η παραδοσιακή μουσική της Ιρλανδίας τον σφυρηλάτησαν σαν μουσικό και σαν άνθρωπο.
Πριν σχηματίσει το δικό προσωπικό σχήμα, συμμετείχε σε αρκετά τοπικά συγκροτήματα, όπως οι Black Eagles με πιο γνωστό όμως αυτό των Skid Row που το έφτιαξε το 1969 μαζί με το άλλο άξιο τέκνο της Ιρλανδίας, τον κιθαρίστα Gary Moore. Μέσα από αυτή την συνεργασία, προήλθαν στην ουσία οι Thin Lizzy τον Φεβρουάριο του 1970. Μέσα από αυτή τη μπάντα γνώρισε την επιτυχία, από εκεί και πέρα με κάθε τραγούδι, με κάθε δίσκο, με κάθε ζωντανή εμφάνιση, ανέβαινε όλο και ψηλότερα στην ιεραρχία της σκληρής μουσικής παγκοσμίως. Το group που έφτιαξε, θα γινόταν ταυτόσημο με την χώρα του, έκανε τα πάντα για να προσθέσει χρώμα στο μουσικό είδος (το Hard Rock) και να του δώσει μια νέα φρέσκια ορμή. Στους δυναμικούς περιγραφικούς του στίχους, κεντρικά θέματα ήταν η Άγρια Δύση, ο έρωτας και η θρησκεία. Αποκάλυπταν ένα ηθικό και ρομαντικό πνεύμα τ’ οποίο ερχόταν σε αντίθεση με την επαναστατική και ξέγνοιαστη εικόνα που παρουσίαζε πάνω στη σκηνή.
Οι Thin Lizzy αρχικά γνώρισαν επιτυχία το 1973 με το τραγούδι τους “Whiskey In The Jar”, για να εκτοξευθούν σε δημοτικότητα μετά το 1976 με επιτυχίες όπως τα “Johnny The Fox”, “The Boys Are Back In Town”, “Jailbreak” και “Don’t Believe A Word”, βασιζόμενοι κυρίως στις ερμηνευτικές και συνθετικές ικανότητες του Lynott. Πόσα μα πόσα τραγουδια τους δεν είναι επιτυχίες όπως πχ τα “Emerald”, “Chinatown”, “Dancing In The Moonlight”, “Roisin Dubh”, “Johnny”, “Cold Sweat”, “Waiting For An Alibi”, “Still In Love With You”, “The Rocker”, “Little Darling”, “Do Anything You Want To”, “Cowboy Song”, “Killer On The Loose” όπως και τόσα άλλα. Επίσης αξιοσημείωτο και σημείο αναφοράς είναι και η χρήση των δύο solo κιθαριστών, αυτά τα αρμονικά solos του ντουέτου των κιθαριστών έγιναν το σήμα κατατεθέν του group, με εμφανείς επιρροές από την Ιρλανδική φολκλορική παράδοση. Αυτοί οι διαφορετικοί κιθαριστικοί τονισμοί στο ρυθμό έδιναν την απαραίτητη έξαψη που χρειάζονταν τα τραγούδια, αλήθεια πόσοι μα πόσοι μεταγενέστεροι κιθαριστές δεν επηρεάστηκαν και δεν υιοθέτησαν αυτές τις απίστευτες δισολίες των Thin Lizzy… αμέτρητοι έτσι δεν είναι;
Στις αρχές των 80’s, ο Phil Lynott ξεκίνησε και solo καριέρα, έκανε δύο προσωπικούς δίσκους με το δικό του ξεχωριστό προσωπικό μουσικό του ύφος, δημιουργώντας μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα που όμως δεν θυμίζουν και πολύ το παλιό του σχήμα. Ενώ δημοσίευσε και τέσσερα βιβλία με ποιήματα και όταν πια διαλύθηκαν οι Thin Lizzy το 1983, ίδρυσε το συγκρότημα των Grand Slam του οποίου ήταν ο ηγέτης μέχρι να διαλυθούν την επόμενη χρονιά.
Γνώρισε μία τελευταία μεγάλη επιτυχία το 1985 σε συνεργασία με τον παλιό του φίλο Gary Moore, ήταν με το τραγούδι “Out In The Fields” πριν πεθάνει δυστυχώς πρόωρα το 1986. Τα Χριστούγεννα του 1985, οι γιατροί διέγνωσαν σοβαρές βλάβες στο συκώτι και στα νεφρά. Όλα αυτά από τις επιπλοκές που παρουσίασε η κλονισμένη υγεία του, λόγω της εκτεταμένης και χρόνιας χρήσης ναρκωτικών ουσιών και του αλκοόλ. Στις 4 Ιανουαρίου του 1986 υπέκυψε στο νοσοκομείο του East Knoyle, (Salisbury, UK), σε ηλικία μόλις 36 ετών. Ο κόσμος της σκληρής μουσικής και της Rock γενικότερα είχε χάσει μια για πάντα την «ψυχή» του.
Ποτέ του δεν ήταν φιγουρατζής και ποτέ του δεν επιδίωξε τη δόξα και την προβολή, πάντα ήταν σεμνός και προτιμούσε να μιλά μέσω της μουσικής του. Αρκούσε η μουσική και κυρίως αρκούσε αυτή η ανεπανάληπτη βραχνή φωνή του που τραγουδούσε με το χαρακτηριστικό “cool” τρόπο του, μέσα από την καρδιά μιας μισό-μεθυσμένης πόλης. Έκανε απίστευτα τραγούδια-ύμνους που έμειναν στην ιστορία, που χάραξαν μια ολόκληρη γενιά, την γενιά του ’70 του ’80, αλλά εξακολουθούν να ακούγονται ακόμη μέχρι και σήμερα. Οι Thin Lizzy ήταν Hard Rock αλλά πάνω απ’ όλα ήταν Ιρλανδοί, στην ψυχή τους κυλούσε εκείνη η παράξενη ουσία (whiskey) που κάνει αυτόν το λαό να είναι τόσο διαφορετικός.
Από το σχήμα πέρασαν ουκ ολίγοι σπουδαίοι μουσικοί, ο καθένας τους με σπουδαία καριέρα πριν ή μετά την θητεία του στο συγκρότημα. Ονόματα όπως οι Gary Moore, Brian Downey, Eric Bell, Snowy White, Brian Robertson, Scott Gorham, John Sykes και τόσοι ακόμα. Αλλά πάντα η ψυχή και ο αρχηγός ήταν πάντα ο Phil, αυτό δεν το αμφισβήτησε ποτέ και κανένας. Πραγματικά ήταν ο κορυφαίος Hard Rock ερμηνευτής με βαθιά φωνή κι έντονα προσωπικό ύφος, καθώς επίσης και ξεχωριστό image.
Ας δούμε όμως τώρα, εν συντομία τα 5 πιο σπουδαία (κατά την γνώμη μου), albums που έκανε ο Phil μαζί με τους Thin Lizzy.
Shades Of A Blue Orphanage [1972]
Εννέα ακατέργαστα διαμάντια πίσω από ένα εκπληκτικό εξώφυλλο, ο Phil αρχίζει να δείχνει το συνθετικό και στιχουργικό του ταλέντο από πολύ νεαρή ηλικία.
Jailbreak [1976]
Ο δίσκος της καθιέρωσης, με το διαχρονικό και παγκόσμιο hit “The Boys Are Back In Town”, το τραγούδι ύμνος μιας ολόκληρης εποχής. Ίσως το “Born To Be Wild” της Ευρώπης, όπως πολύ εύστοχα μου είχαν πει κάποτε σε μια συζήτηση.
Johnny The Fox [1976]
Η τελειοποίηση της συνθετικής και ερμηνευτικής δεξιοτεχνίας του συγκροτήματος. Τραγούδια όπως τα “Johnny”, “Johnny The Fox” και “Don’t Believe A World” φέρουν ανεξίτηλα την σφραγίδα του κλασικού και διαχρονικού ύμνου.
Live And Dangerous [1978]
Η μπάντα είχε πάντα μια «αδυναμία» στις ζωντανές εμφανίσεις, αυτό το live είναι η επιτομή τους, περιέχει όλες τους τις μεγάλες επιτυχίες. Συν τις άλλης είναι διαχρονικό και σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη δεκαετία, από τα καλύτερα όλων των εποχών.
Black Rose [1979]
Το πιο επιτυχημένο εμπορικά album του συγκροτήματος, πήγε μέχρι Νο.2 στα βρετανικά charts. Ο Gary Moore βρέθηκε ξανά πάλι κοντά τους και για πρώτη φορά ολοκλήρωσε την ηχογράφηση ενός ολόκληρου δίσκου μαζί τους.
Παραμένει μέχρι και σήμερα μια δημοφιλής προσωπικότητα στον κόσμο της σκληρής Rock μουσικής, ενώ το 2005 ένα άγαλμα στήθηκε για την μνήμη του στο Δουβλίνο, στην Harry street στα παλιά του λημέρια, δηλαδή.
Ο μεγάλος αυτός Ιρλανδός, μαζί με τους Gary Moore (RIP) και Rory Gallagher (RIP), είναι ότι καλύτερο έχει εξάγει η προσφιλής αυτή χώρα στον κόσμο της σκληρής μουσικής, ή αλλιώς η αγία τριάδα της πατρίδας τους.
Επίλογος.
Τέλος να πω, πως η κίνηση κάποιων πρώην μελών των Thin Lizzy να ξανά κάνουν πριν από κάμποσα χρόνια την μπάντα, δεν την σχολιάζω… γιατί πολύ απλά είναι απαράδεκτοι. Φίλοι μου, οι Thin Lizzy χωρίς τον Phil δεν γίνεται να υπάρχουν, γιατί δυστυχώς είναι ιεροσυλία στην μνήμη του.
Επί την ευκαιρία να πω τούτο, τώρα και στην Ελλάδα έχουμε γεμίσει διάφορα, αμφιβόλου ποιότητας tribute σχήματα, που είναι και της μόδας είναι άλλο πάλι ένα απαράδεκτο συμβάν. Δυστυχώς, δεν προσφέρουν και τίποτα στη μουσική μας, απλά μερικοί καπηλεύονται την μνήμη κάποιων, δεν χρειάζονται τέτοιες ενέργειες φίλοι μου, ώστε το πνεύμα και η μουσική κληρονομία (των σχημάτων που διασκευάζουν) να μείνει αθάνατη. Οι περισσότεροι μουσικοί άλλωστε, κρύβονται πίσω από τέτοιου είδους tribute ή cover μπάντες, ανίκανοι να μας προσφέρουν την δική τους προσωπική μουσική.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ PHIL LYNOTT
THIN LIZZY
Thin Lizzy [1971]
Shades Of A Blue Orphanage [1972]
Vagabonds Of The Western World [1973]
Nightlife [1974]
Fighting [1975]
Jailbreak [1976]
Johnny The Fox [1976]
Bad Reputation [1977]
Live And Dangerous [1978]
Black Rose: A Rock Legend [1979]
Chinatown [1980]
Renegade [1981]
Thunder And Lightning [1983]
Live Life [1983]
BBC Radio One Live In Concert, 1983 [1992]
The Peel Sessions [1994]
The Boys Are Back In Town, Live In Australia 1978 [1999]
UK Tour 1975 [2008]
Still Dangerous, Live At The Philadelphia 1977 [2009]
SOLO
Solo In Soho [1980]
The Philip Lynott Album [1982]
Live In Sweden 1983 [2001]
Yellow Pearl [2010]
At The BBC [2011]
TRIVIA:
Στο ζωντανό “Live Life” του 1983, στην εκτέλεση του τραγουδιού “The Rocker” συμμετέχουν όλοι οι κιθαρίστες που πέρασαν από τις τάξεις του σχήματος.
Το 1972 προσπάθησαν να τελειώσουν το δεύτερο τους δίσκο “Shades Of A Blue Orphanage”, χρήματα όμως δεν υπήρχαν και το management τους ζήτησε να κάνουν ένα δίσκο με διασκευές στους Deep Purple, αρκεί να μην φαίνεται τ’ όνομα τους στο εξώφυλλο του album, έτσι πήραν μέρος σε αυτό το ιδιαίτερο project.
Louis Kostopoulos (http://heavy-southern.blogspot.gr)