Έχοντας ήδη ακούσει το s/t των Iron Maiden, το 1981, κάνοντας μια βόλτα στο δισκάδικο της γειτονιάς, κόλλησα στη βιτρίνα του… ο eddie με το τσεκούρι στο χέρι ήταν μπροστά μου και η χαρά απερίγραπτη… θα άκουγα το καινούριο lp των Ιron Μaiden… αλλά λεφτά?? πουθενά… το πορτοφόλι λοιπόν της μαμάς που είχε κρυμμένο, άνοιξε χωρίς να το ξέρει, και έφυγαν από μέσα 3 μεταλλικά 50ρικα… αυτό ήταν… γραμμή στο δισκάδικο και η αγορά του killers ήταν γεγονός…
Πήγα τρέχοντας σπίτι, άνοιξα το silver (μάρκα του stereo που υπήρχε τότε) και οι πρώτες νότες του killers άρχισαν… ο Paul Di’anno δυνατός τσαμπουκάς και στην συνέχεια wrathchild, murders, another life…
Αυτό ήταν… ήταν και παραμένει ο αγαπημένος μου δίσκος…