REVIEW: CHEVELLE – La Gargola (2014) (Epic Records)
Δεν είναι πολλές οι φορές πλέον που να με θυμάμαι, να κάθομαι να ακούω ένα καινούργιο δίσκο από την αρχή έως το τέλος και να μην θέλω να πατήσω το επόμενο για να δω άμα μου κεντρίσει πιο πολύ το ενδιαφέρον. Άλλα αν με κερδίσει και βρεθεί ένας τέτοιος δίσκος, πραγματικά θα αφιερώσω πολλές ώρες στο να αναλύσω τα κομμάτια πιο πολύ, στο να με επηρεάσει μουσικά και στιχουργικά αλλά και να ταυτίσω την συγκεκριμένη εποχή που το άκουσα με τον συγκεκριμένο δίσκο.
Με το που έκατσα να ακούσω το “Οuija Βoard”, το οποίο είναι και το πρώτο κομμάτι του νέου album των Alternative/Rockers από το Σικάγο Chevelle, από τα πρώτα λεπτά κατάλαβα πως έχουμε να κάνουμε με κάτι δυνατό, παράλληλα επιθετικό ή αλλιώς με ένα καθώς πρέπει εισαγωγικό κομμάτι (και με ένα τενεκεδό-κρουστό στην αρχή αρχή) για να πουν οι Chevelle επιστρέψαμε και τα σπάμε! Riff-άρα “Straight to the point” με το “An island” το δεύτερο κομμάτι του δίσκου με ένα απίστευτα τσαμπουκαλεμένο Drumming & Riffing στο σύνολο, το βλέπω από τώρα ίσως και το επόμενο single. Τώρα που είπαμε για single ή αν θες το πρώτο δείγμα του δίσκου ήταν το “Take out the Gunman” που φυσικά και ήταν το κατάλληλο για πρώτο single και μάλιστα με καθαρά ειρωνικούς στίχους περί ελεύθερης οπλοφορίας στην Αμερική και όλα τα σχετικά που ακούμε καθημερινά. Κομματάρα δεν το συζητώ, εθιστικότατο!
Συνεχίζουμε με το “Jawbreaker”, το οποίο έχει όλα αυτά τα συστατικά του τόσο ξεχωριστού ήχου αυτής της μπάντας, όπου μέχρι τώρα έχουμε δει σωστή ροή και οι κομματάρες δεν έχουν τελειωμό αφού στην συνέχεια έχουμε το “Hunter eats Hunter” με ένα χαρακτηριστικότατο σκοτεινό και αργό παράλληλα vibe, στίχους με βαθύ νόημα και με καθηλωτικότατο refrain! Από τα αγαπημένα μου κομμάτια του “La Gargola” .
Η σωστή ροή συνεχίζεται, με πολύ σωστό και κατάλληλο τρόπο, με το έκτο κομμάτι το “One Ocean”. Εδώ έχουμε πιο χαμηλούς τόνους αλλά με μοναδική ωραία μελωδική ατμόσφαιρα και χαρακτηρίζεται ως ένα “ότι πρέπει” Break για αυτό το σημείο.
Τι να λέμε για την συνέχεια;… Tο “Choking Game” με το πολύ πιασάρικο κουπλέ και με το τόσο δυνατό “in your face” groove-άτο παίξιμο στα drums, με το πολύ δυνατό τελείωμα που δίνει την σωστή ένταση στο κομμάτι ή για το “The Damned” με το δικό του άρρωστο Riff που παράλληλα μας “πλασάρουν” και νέα τους στοιχεία?! Στο “Under the Knife”, συνεχίζουν να μας δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, με ένα aggressive refrain και με ένα ιδιαίτερο “μυστήριο”, με πολλά σκοτεινά σημεία σε όλη την διάρκεια του κομματιού! Είπα για την παραγωγή; Είναι άλλο ένα μεγάλο συν στο δίσκο, γιατί είναι πραγματικά αυτό που προσθέτει στα κομμάτια αυτό που πρέπει για να τα αναδείξει ακόμα περισσότερο και όσο για το performance του Pete στα φωνητικά είναι μαγικός ο τρόπος που αλλάζει από κομμάτι σε κομμάτι και το νιώθει με όλη του την ψυχή.
Me to “Twinge” καταλαβαίνεις πως αυτό το “ταξίδι” φτάνει στο τέλος του και ψέματα δεν θα σας πω, αλλά δεν μου ήρθε ούτε μια στιγμή να πω από μέσα μου “Άλλαξε το, πάμε στο επόμενο”, γιατί σίγουρα είναι σημαντικό πολύ σε ένα δίσκο ΚΑΙ η σωστή σειρά των κομματιών αλλά εδώ προσωπικά τουλάχιστον έχουμε να κάνουμε με έναν ήδη από τους καλύτερους δίσκους του 2014!
Είναι οι Chevelle στο πιο κατασταλαγμένο τους album! Το “La Gargola” με κέρδισε γιατί είναι γεμάτο από ιδέες αξιοποιημένες με τον καλύτερο τρόπο μουσικά και στιχουργικά, με έναν συνδυασμό επιθετικότητας/τσαμπουκά αλλά και συναισθήματος, με αστείρευτο performing.
Γιώργος Μαρκογιαννάκης
