REVIEW: BLACK LABEL SOCIETY – Catacombs of the Black Vatican (2014) (Mascot Label Group)
Ένα από τα album που περίμενα για το 2014, ήταν και αυτό από τον Zakk Wylde και την παρέα του, αφού το “My Dying Time” που ήταν και το πρώτο single με προδιαθέτει για όμορφα βαρβάτα “BLS πραγματούδια” μιας που δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος κράχτης κομμάτι για την προώθηση του νέου δίσκου!
Και ναι, αν ξεκινάει ο δίσκος με τα : Fields of Unforgiveness” και “My Dying Time” είναι σίγουρα μια καλή αρχή για κάποιον, που του έλειψε η βρώμικη ροκιά της Gibson του Zakk! Έχουμε ένα δυνατό groove-άτο ξεκίνημα και παράλληλα ακούμε και όμορφα συνδυασμένες Alice in Chains επιρροές, μελωδικά refrain και διφωνίες σωστά και έξυπνα χρησιμοποιημένες μέσα στα κομμάτια. Το “Believe” μας σερβίρει στην συνέχεια μια extra δόση Sabbath-ίλλας, ενώ με το “Angel of Mercy”, ο Zakk μας πάει πίσω στα “Book of Shadows” λημέρια του, εκεί που επικρατούσε ένα κλίμα μπαλαντο-μελαγχολίας και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε γνωρίσει αυτό το κομμάτι του Wylde και φυσικά δεν μας χαλάει καθόλου.
Heavy-Sabbath καταστάσεις συνεχίζουν με το “Heart of Darkness”, ένα κλασσικότατο BLS κομμάτι με απ’όλα τα καλά που γνωρίζουμε από το παρελθόν και εννοείται πως δεν λείπουν και τα Pinch Harmonics (σφυρίγματα), τα οποία είναι και σήμα κατατεθέν σε κάθε δίσκο των Black Label όπως και τα εντυπωσιακά solo με ατέλειωτο wah-wah. Με το “Beyond the Down” η Heavy-Rock-Stonerό-Groove-ίλλα συνεχίζει αμείωτη, με τα μελωδικά φωνητικά αλλά και με “γρέζι”, έτσι ώστε αργότερα να υποδεχτούμε άλλη μια ήρεμη φάση του album σε πιο calm-down ταξιδιάρικες καταστάσεις με το “Scars”.
Το χτύπημα συνεχίζεται με δύναμη με τα τρελά Pentatonic-Riffs με το “Damn the Flood” ή ακόμα με το “I’ve Gone Away” που η ταστιέρα παίρνει φωτιά με το ξεκίνημα ενός πολύ δυνατού βαρύ και ασήκωτου riff και αργότερα σε πιο slow-mid tempo μελωδικά περάσματα! Προτελευταίο είναι το “Empty Promises” με ένα πιο εμβατηριακό-Doomy-Stoner riff που παραπέμπει και στο “Snowblind” αρκετά, ή αλλιώς Sabbath meets Alice in Chains (το 2ο λόγω των μελωδικο-διφωνιών που προσθέτουν πάντα, κάτι το θετικό στο σύνολο τέτοιων κομματιών.)
Με το “Shades of Gray” έχουμε ένα αποχαιρετιστήριο κομμάτι, ότι πρέπει για το τέλος και κάπου εδώ το νέο album των Black Label Society ολοκληρώνεται αφήνοντάς μας μόνο θετικές εντυπώσεις. Ο Zakk Wylde πλέον δε χρειάζεται να αποδείξει κάτι, αφού όλοι γνωρίζουμε τις κιθαριστικές του ικανότητες από την εποχή που πρωτόπαιζε στον Ozzy ή με τους Pride & Glory. Το album είναι ένα τίμιο BLS album, δίχως πειραματισμούς, όπου οι οπαδοί της μπάντας θα καλυφθούν με το σύνολο των 11 νέων συνθέσεων, χωρίς βέβαια να περιμένουν κάποιο είδος πρωτοτυπίας. Η συνταγή είναι γνωστή με όλα τα κλασσικά στοιχεία της μπάντας στον ήχο της μετά από τόσα χρόνια και σίγουρα κάποια standard hit-άκια, τα οποία θα προστεθούν στην live list και θα παίζονται με μεγάλα κέφια στα μελλοντικά τους live.
Γιώργος Μαρκογιαννάκης
