REVIEW: SLASH ft. MYLES KENNEDY & THE CONSPIRATORS – World On Fire (2014) (Dik Hayd Records)
Τρίτο συνολικά solo album του μεγάλου πρώην κιθαρίστα των Guns N’ Roses, ίσως νυν για Velvet Revolver και σίγουρα νυν για το τωρινό σχήμα που κατ’ εμέ σίγουρα είναι και το πιο πετυχημένο για την μετά-Gn’R εποχή! Το Apocalyptic Love, ήταν ένα πολύ αξιόλογο album, με stadar hit-άκια μέσα, αλλά ξέρουμε πως ο Slash μπορεί ακόμα καλύτερα να τα καταφέρει με πολύ πιο δυνατά αποτελέσματα μέσα στο studio… καλά για τα live δεν το συζητώ γιατί είναι εγγυημένα δυνατή εμπειρία ειδικά τώρα με Myles Kennedy και με τους Conspirators (Todd Kerns στο μπάσσο & backing vocals, Brent Fitz – Drums + touring member o Frank Sidoris στην κιθάρα).
Το ‘World on Fire‘ ξεκινά με ένα από τα πολύ δυνατά χαρτιά του και συγκεκριμένα με το ομότιτλο κομμάτι όπου ήταν και το πρώτο single του album! Προχωράμε στο ‘Shadow Life’ το οποίο άνετα θα μπορούσε να είναι το επόμενο single, με ένα πολύ μελωδικό και ξεχωριστό refrain, το οποίο θυμίζει λίγο σε tempo και μελωδία το ‘Calm the Fire’ των Alter Bridge. Στο ‘Automatic Overdrive‘ οι γρήγορες ταχύτητες συνεχίζουν σταθερά όπου μετά το intro το κομμάτι αλλάζει τελείως, κάτι το οποίο δεν το περιμένεις και το οποίο εξελίσσεται σε τρελή ροκιά. Πολύ ‘στακάτο’ και πιασάρικο κομμάτι και συγκεκριμένα το refrain στο οποίο ο Myles είναι σε τρελά κέφια!
Το ‘Wicked Stone‘ στην αρχή μου θύμισε αρκετά το ‘Crazy Life‘ του Apocalyptic Love, ξεδιπλώνοντας ολόκληρη την rock αλητεία του Slash σε όλο το μεγαλείο του και περνώντας στο ‘30 Years to Life‘, το intro σίγουρα θα σας θυμίσει το ‘Paradise City‘ με μελωδικό catchy riff-άκι και το οποίο άνετα συγκαταλέγεται στα δυνατά κομμάτια του album.
Σε μια ήδη all time classic rock ballad βρίσκεται για μένα το ‘Bent to Fly‘, το οποίο είτε στην στουντιακή του μορφή, είτε σε acoustic έκδοση, να το ακούσετε σε πρόσφατες εμφανίσεις της μπάντας, είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια με πολύ ξεχωριστό feeling.
Περιττό να σας πω, πως όλο το album μυρίζει από χιλιόμετρα ειδικά ‘Appetite for Destruction‘ με έντονο το Gn’R πνεύμα αν και λογικό ακούγεται γιατί μιλάμε για τον Slash, έτσι είναι και το ‘Stone Blind‘, στο οποίο o Myles φτάνει στα ύψη σε τονικότητα και γιατί όχι αφού το χει ανετότατα μιας και μιλάμε για έναν από τους καλύτερους frontmen στην εποχή μας!
Δυνατή aggressive εισαγωγή και στην συνέχεια, με ένα πολύ δεμένο ‘ζωηρό’ riff το οποίο κολλάει στο μυαλό συνεχίζοντας το Play-list, το ‘Too Far Gone‘ και να και κάτι πολύ διαφορετικό στην αρχή με το ‘Beneath the Savage Sun‘, όπου και αυτό συνεχίζει σταθερά, μελωδικά και με solo όπως σε όλο το φάσμα του δίσκου που σε ξετινάζουν!
Και εκεί που θα ‘λεγα για ‘more cowbell‘ ‘σκάει μύτη’ το ‘Withered Delilah‘ με τo γνωστό αλήτικο rock attitude του Slash, ρυθμικότατο να σε κάνει να χτυπιέσαι σε όλη του τη διάρκεια και αξίζει να αναφέρω και τα καταπληκτικά b-vocals σε όλο το δίσκο του Todd Kerns, τα οποία δένουν απόλυτα και στο album και στα live με τον Myles. Στην συνέχεια φρενάρουμε λίγο με το ‘Battleground‘, δείχνοντας πως η μπάντα έχει πάντα τα κατάλληλα κομμάτια να προσφέρει στις κατάλληλες στιγμές μέσα στο δίσκο και είναι σίγουρα μια από τις πολύ εύστοχες και καλές επιλογές, ενώ με το ‘Dirty Girl‘, ο Slash μας θυμίζει λίγο εποχές του 1ου προσωπικού του album, αφού είναι σαν να βγήκε εκείνη την εποχή, όπου και εδώ σίγουρα κυριαρχεί όπως είπα και πριν η Gn’R επιρροή.
Με το ‘Iris of the Storm‘, ακούμε lead μελωδίες που θυμίζουν και λίγο το ‘No More Heroes‘ από το προηγούμενο album Apocalyptic Love, όπου στο σύνολο έχουμε ένα mid-tempo στην πλειοψηφία κομμάτι, ενώ με το ‘Avalon‘ οι γρήγορες ταχύτητες έρχονται ξανά στα αυτιά μας με ένα κομμάτι το οποίο θα ακούγεται άψογα και live όπως και το ‘Dissident‘ με πολύ έντονο groove.
Στα 2 τελευταία κομμάτια έχουμε τα ‘Safari Inn‘ το οποίο είναι instrumental και ας πούμε οτι θα μπορούσε να ήταν η συνέχεια του ‘Watch This‘ στο οποίο ο Slash είχε συνεργαστεί με Dave Grohl και Duff McKagan και το καταπληκτικό σκοτεινό και επικό επίλογο με το όνομα ‘The Unholy‘, το οποίο σε συνεργασία με τον χαρισματικό Myles Kennedy μας δείχνουν έναν πιο σκοτεινό εαυτό, ένα ύφος το οποίο τους πάει πολύ και θα μου άρεσε προσωπικά στο μέλλον να ακούσω πιο πολλά κομμάτια σε αυτό το ύφος!
Κάπως έτσι το album κλείνει θριαμβευτικά, ένα album όπου στο σύνολό του ο Slash και η παρέα του δεν θέλει να ρισκάρει κάτι αλλάζοντας τον ήχο του, ποντάρει στην εγγυημένη συνέχιση της καριέρας του με την δική του ταυτότητα και σφραγίδα και με κομμάτια τέτοιου βεληνεκούς συνεχίζει την πετυχημένη του πορεία με μια μπάντα που φαίνεται πραγματικά πως τα χει βρει τέλεια σε χημεία, μεράκι και ικανότητες για αυτό ακριβώς που θέλει να κάνει και ο ίδιος… δλδ. να δώσει το True Rfn’R feeling στο πιστό του κοινό και με έναν Myles Kennedy όπου σε κάθε album ξεπερνάει τον εαυτό του όπως κάνει και με τους Alter Bridge. Αυτοί είναι και οι λόγοι που το ‘World on Fire΄ είναι αδιαμφισβήτητα πολύ καλύτερο από τον προκάτοχο του!
Υ.Γ. Αξίζει να αναφέρω τα τεράστια credits στην καταπληκτική παραγωγή για πρώτη φορά με τον Slash του υπερ-ταλαντούχου Michael Elvis Baskette (Alter Bridge, Incubus, Chevelle, Story Of The Year, κλπ.).
Μαρκογιαννάκης Γιώργος
