INTERVIEW with LUNA OBSCURA (Gogo Melone) 11/2013
Διαβάστε παρακάτω την συνέντευξη που παραχώρησε η Γωγώ Μελόνε, τραγουδίστρια των LUNA OBSCURA, στην Βάσω Μαντίδου για το Rock Addiction.
R.A.: Καλησπέρα Γωγώ! Καλωσήρθες στις σελίδες του Rock Addiction.
L.O.: Την καλησπέρα μου σε σένα και σε όλους τους αναγνώστες του Rock Addiction.
R.A.: Πες μου λίγα λόγια για τους Luna Obscura (πότε ξεκινήσατε, ποια είναι η σύνθεσή σας, αν υπάρχει ολοκληρωμένη δουλειά…)
L.O.: Οι Luna Obscura δημιουργήθηκαν το 2000 από τους Δημήτρη Παπαχρήστο (guitars, composer) και Άρη Ποτονό (Harsh male vocals, lyrics). Αρχικά ήταν ένας απλός μουσικός πειραματισμός χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πλάνο. Στην πορεία όμως τα πράγματα άρχισαν να κινούνται σε πολύ atmospheric και gothic ρυθμούς, ίσως και λόγω επιρροών της εποχής και κάπου στα μέσα του 2003 με αρχές 2004 η μπάντα αρχίζει να δουλεύει σοβαρά στο πρώτο της demo με τίτλο “Darcanda” και αποκτά ολοκληρωμένη σύνθεση. Το demo αυτό κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά! Στη συνεχεία ακολούθησαν πολλές συναυλίες, όμορφες και ενθαρρυντικές κριτικές, το EP “Evilyn”, το full lenght album “Feltia” και σιγά-σιγά χτίσαμε μια όμορφη μουσική πορεία η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Το τωρινό line up της μπάντας αποτελείται από τους: Άρη Ποτονό ( Harsh Male vocals, lyrics), Παπαχρήστο Δημήτρη (guitars, composing), Γωγώ Μελόνε (female vocals, orchestrals), Αλέξη Χαραλάμπους (guitars), Γιώργο Μόντες (Drums), Στράτο Κουντουρά (Bass).
R.A.: Πως θα χαρακτήριζες τον ήχο σας και ποιά είναι η θεματολογία των κομματιών;
L.O.: Ο ήχος μας κινείται στο ατμοσφαιρικό death/gothic metal, με αρκετές επιρροές από τη δεκαετία του 90 (Theatre of Tragedy, Tristania, Anathema, Paradise Lost etc.). Φυσικά το έχουμε αναπτύξει αρκετά και με δικά μας στοιχεία. Στιχουργικά η θεματολογία είναι εξίσου σκοτεινή και ατμοσφαιρική, οι στίχοι μας μιλάνε για το θάνατο, την ανθρώπινη ψυχολογία και τις μεταπτώσεις μας, το μυστήριο, το άγνωστο. Όλα σε συνδυασμό με τη μουσική και τις όμορφες εναλλαγές brutal και αιθέριων γυναικείων φωνητικών, δημιουργούν ένα μελαγχολικό αλλά και δυνατό-aggressive αποτέλεσμα.
R.A.: Είσαστε σε κάποια εταιρία; Γενικά ποιά είναι η γνώμη σου για τις ελληνικές εταιρίες? Βοηθάνε τις μπάντες;
L.O.: Είχαμε συμβόλαιο με την αγγλική εταιρεία Casket Music/Copro Records αλλά δεν μείναμε και πολύ ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα μιας και μόνοι μας κάναμε τα περισσότερα σε ότι αφορά την προώθηση. Αυτό δε σημαίνει ότι όλες οι εταιρίες είναι το ίδιο, αν το υλικό αξίζει με λίγη προσοχή και ψάξιμο θα βρεις κάποιον να το υποστηρίξει. Σίγουρα όμως οι εποχές έχουν αλλάξει. Δεν ξέρω τι παίζει με τις ελληνικές εταιρίες μιας και ποτέ μουσικά ή μέσω της δουλειάς μου ως γραφίστρια δεν έτυχε να έχω και πολλά πάρε-δώσε αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά για τις εταιρίες γενικότερα είναι ότι κι αυτές περνάνε την κρίση τους. Όχι μη δικαιολογημένα φυσικά. Προσωπικά ταυτίζομαι περισσότερο με το self-released παρά με ένα συμβόλαιο δισκογραφικής. Ίσως επειδή δεν μου αρέσουν τα standards “1 album κάθε 2 χρόνια” “Πρέπει να βγεις για live” “Θα κάνεις παραγωγή εκεί, εξώφυλλο με αυτόν” κλπ. Με την τεράστια βοήθεια που προσφέρει το Internet σήμερα, καθώς και τα Crowdfunding campaigns που ξεκίνησαν να γίνονται μόδα τον τελευταίο καιρό νομίζω ότι μια μπάντα μπορεί να σταθεί και μόνη της. Τουλάχιστον όσο υπάρχει κοινό και υποστηρικτές είναι εφικτό.
R.A.: Ποιά είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια μπάντα στο ξεκίνημα της αλλά και στη συνέχεια;
L.O.: Τα πάντα στις μέρες μας για να πετύχουν χρειάζονται χρόνο και χρήμα. Το ίδιο ισχύει και στη μουσική. Πολλές φορές απορρίπτουμε ένα album όχι γιατί η μουσική του είναι μέτρια αλλά γιατί η παραγωγή μειώνει το αποτέλεσμα. Εάν μια μπάντα έχει τη δυνατότητα να διαθέσει σε κάθε της δίσκο ένα καλό budget τότε θα έχει πολλά περιθώρια εξέλιξης. Θα κάνει καλές ηχογραφήσεις, καλές παραγωγές, artworks, shootings, θα παρουσιαστούν ευκαιρίες τις οποίες θα μπορεί να ανταποκριθεί κλπ. Αν δεν διαθέτεις χρήματα, τότε αναγκαστικά κινείσαι μετρημένα. Από την άλλη, πολλές μπάντες που έχουν το budget για να βγάλουν ένα καλό δίσκο στην πορεία κάπου το χάνουν… είτε γιατί πιστεύουν ότι έχουν πιάσει την “επιτυχία” από τα μαλλιά είτε γιατί δεν μπορούν να την επαναλάβουν εξίσου “επιτυχημένα” και στο επόμενο album. Το ξεκίνημα πάντα φαντάζει δύσκολο στην πραγματικότητα όμως το πως θα παραμείνεις και θα συνεχίσεις είναι πιο ζόρικο.
R.A.: Ποιά είναι η γνώμη σου γενικά για την ελληνική metal σκηνή;
L.O.: Δεν ξέρω αν είναι θετικό ή όχι αλλά δεν παρακολουθώ και ιδιαίτερα την ελληνική σκηνή εδώ και πολλά χρόνια. Όχι γιατί δεν με καλύπτει ή γιατί οι μπάντες υστερούν σε κάτι από άλλες αλλά γιατί έχω χάσει επαφές. Εκτός από τους Rotting Christ, Septic Flesh που έχουν μια αξιόλογη πορεία και κάποιες άλλες μπάντες που έχω γνωρίσει προσωπικά και έχω συνεργαστεί, από εκεί και πέρα δεν ξέρω και πολλές. Από όσες γνωρίζω όμως, η προσπάθεια που κάνουν είναι πολύ αξιόλογη. Σίγουρα χρειάζονται την προσοχή του κόσμου.
R.A.: Ποιές είναι οι δικές σου μουσικές επιρροές αλλά και της μπάντας συνολικά;
L.O.: Ανέκαθεν ήμουν fan της doom metal σκηνής, death, gothic. Μου αρέσουν μπάντες όπως οι My Dying Bride, Theatre of Tragedy, Katatonia, Anathema, Draconian, Novembers Doom, Daylight Dies, Trail of Tears, Swallow The Sun, Shape of Despair, Paradise Lost, Moonspell και πολλές άλλες. Αντίστοιχες επιρροές υπάρχουν και στη μπάντα αλλά φυσικά είναι πολύ περισσότερες μιας και ο καθένας από εμάς ακούει διάφορα πράγματα από Doom-Death Metal μέχρι Power και Post-rock.
R.A.: Ποιά ήταν η σημαντικότερη live εμφάνιση σας μέχρι τώρα και πως βλέπεις την προσέλευση του κόσμου γενικά στα live;
L.O.: Όλα τα lives που έχουμε δώσει μέχρι σήμερα ήταν σημαντικά, ίσως για μένα να ήταν αυτό με τους Leaves’ Eyes στην Αθήνα μιας και είμαι fan της μπάντας αλλά κυρίως της Liv Kristine οπότε ήθελα πάρα πολύ να τους γνωρίσω και έτσι και έγινε. Γενικά οι εποχές είναι δύσκολες. Κάποτε οι συναυλιακοί χώροι γέμιζαν ασφυκτικά ενώ τώρα με δυσκολία συγκεντρώνουν 100-200 άτομα..στην Ελλάδα τουλάχιστον. Σίγουρα η εικόνα σε απογοητεύει κυρίως τις μπάντες που παίζουν αλλά και τους διοργανωτές που προσπαθούν να το στήσουν αλλά δυστυχώς η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει τα πάντα οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα πάνω σε αυτό.
R.A.: Οι Luna Obscura ήταν φίλοι στο ξεκίνημά τους; Πιστεύεις ότι η φιλία παίζει σημαντικό ρόλο στη χημεία της μπάντας;
L.O.: Ναι κάποια από τα μέλη μας ήταν φίλοι πολύ καιρό πριν δημιουργούν οι LO. Σίγουρα η χημεία μεταξύ μας και η αγάπη για αυτή τη μουσική έπαιξαν σημαντικό ρόλο γιατί δέσαμε πολύ γρήγορα. Βέβαια αυτό ισχύει στη δική μας περίπτωση, δεν είναι απαραίτητο να είσαι φίλος με κάποιον για να παίξεις μουσική μαζί του. Πολλές φορές φίλιες δημιουργούνται στην πορεία και κάποιες άλλες χαλάνε εξαιτίας μιας μπάντας. Είναι ανθρώπινο, όλα μπορούν να συμβούν. Σημασία έχει τα μέλη να τα βρίσκουν μεταξύ τους και να περνάνε καλά τη στιγμή που παίζουν μαζί. It’s all about pleasure and fun anyway
R.A.: Γενικά η metal μπορούμε να πούμε ότι ήταν και είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος. Πως αντιμετωπίζει ο κόσμος την γυναικεία παρουσία σε μια μπάντα;
L.O.: Θα έλεγα ότι ΗΤΑΝ ανδροκρατούμενος χώρος, σήμερα δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο μιας και η metal σκηνή είναι γεμάτη από female fronted bands ή female members γενικότερα. Νομίζω ότι μια μεγάλη μερίδα ακροατών τις αντιμετωπίζει με σεβασμό πια γιατί και οι ίδιες προσπάθησαν με τη δουλειά τους να αποδείξουν ότι έχουν “balls” και ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους άνδρες. Βέβαια πάντα θα υπάρχουν και κακοπροαίρετοι σχολιαστές αλλά we don’t give a shit.
R.A.: Το Rock και Metal εκτός από μουσική είναι και τρόπος ζωής. Πιστεύεις ότι αυτό έχει χαθεί στις μέρες μας;
L.O.: Σίγουρα έχει χαθεί, δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σήμερα που να είναι 24 ώρες το 24ώρο let’s fun, let’s rock γιατί έτσι μας αρέσει. Το νέο αίμα νομίζω ότι ασχολείται περισσότερο με το ντύσιμο και το μαλλί, του να είναι Rock, να είναι Metal παρά με όλα τα υπόλοιπα που ακολουθούν αυτή τη μουσική αλλά οκ τους αγαπάμε κι αυτούς χαχα.
R.A.: Κάπου εδώ λοιπόν θα ήθελα να μου πεις τις 5 καλύτερες γυναικείες φωνές στη metal, κατά τη γνώμη σου.
L.O.: χμμμμ…δε θα σου απαντήσω με βάση την δημοτικότητα αλλά με βάση τα ακούσματά μου από την εφηβεία μου και μετά. Νομίζω πως πάντα θα έχω αυτή τη λίστα στο μυαλό μου.
1. Vibeke Stene (ex-Tristania)
2. Liv Kristine (ex-Theatre of Tragedy, Leaves Eyes)
3. Anneke Van Giersbergen (ex- The Gathering)
4. Lisa Johansson (ex-Draconian)
5. Cathrine Paulsen (Trail of Tears)
R.A.: …..Και συνεχίζουμε με τους 5 καλύτερους δίσκους όλων των εποχών.
L.O.: Και πάλι απάντηση με βάση τα δικά μου ακούσματα.
1. Anathema – The Silent Enigma
2. My Dying Bride – The Angel And The Dark River
3. Katatonia – Viva Emptiness
4. Theatre of Tragedy – Velvet Darkness They Fear
5. Draconian – Arcane Rain Fell
R.A.: Φτάνοντας προς το τέλος… ποιό είναι το καλύτερο live που έχεις πάει ποτέ;
L.O.: Μιας και πρόσφατα είδα live τους Anathema σε acoustic show που είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες και συγκινήθηκα για ακόμη μια φορά, θα σου πω ότι ένα από τα καλύτερα live ήταν αυτό που έδωσαν το 2005 στη Θεσσαλονίκη. Αν και είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις live από αυτή τη μπάντα γιατί είναι μοναδική, η ατμόσφαιρα τους στη σκηνή είναι απλά ασύλληπτη. Και να μην είσαι fan, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε πάρουν μαζί τους.
R.A.: Και μια προαιρετική ερώτηση..πες μου το πιο αστείο-περίεργο περιστατικό που σας έχει συμβεί σαν μπάντα.
L.O.: Αστείο περιστατικό χμμμ….είναι πολλά αλλά το πιο περίεργο που μου έρχεται στο μυαλό είναι όταν ηχογραφούσαμε το album “Feltia” και συγκεκριμένα το κομμάτι “The Burden Of Solitude”. Λοιπόν το περίεργο της υπόθεσης με αυτό το track ήταν ότι δεν ήθελε με τίποτα να γραφτεί. Ηχογραφούσαμε φωνές, τελικά έπρεπε να τις ξαναγράψουμε γιατί χρησιμοποιούσαμε το λάθος μικρόφωνο. Γράφαμε κιθάρες, πλήκτρα, έσπαγαν οι χορδές, κολλούσαν τα προγράμματα στο PC γενικά πάντα κάτι γινόταν που μας καθυστερούσε και φυσικά κάναμε πλάκα μεταξύ μας γιατί πιστεύαμε ότι κάτι κουλό παίζει με αυτό το κομμάτι και ότι δε θα βγει ποτέ το album. Ειλικρινά δεν θυμάμαι ακριβώς πως έληξε όλο αυτό, νομίζω κάποια στιγμή όταν πήραμε τα πρώτα δείγματα μίξης σταμάτησε. Το θετικό είναι ότι το Burden ήταν ένα από τα κομμάτια που κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο album και οι στιγμές που το παίζουμε live είναι εξίσου ξεχωριστές.
R.A.: Κλείνοντας, δύο λόγια για τα σχέδια σας από δω και πέρα.
L.O.: Για την ώρα κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα απ’όλα για να ετοιμάσουμε το νέο μας album, concept για πρώτη φορά οπότε υπάρχει και μια σχετική καθυστέρηση στην όλη διαδικασία γιατί θέλουμε να είναι πολύ καλό. Ευελπιστούμε να το κυκλοφορήσουμε μέσα στο 2014 αλλά δεν έχουμε κάποια εταιρεία να μας πιέζει γι’αυτό, ούτε ζούμε από τη μουσική μας οπότε δεν βιαζόμαστε.
R.A.: Σ’ευχαριστώ πολύ Γωγώ! Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλα! Το Rock Addiction θα σας στηρίζει σε ότι κάνετε και ότι χρειαστείτε.
L.O.: Να’σαι καλά και σε ευχαριστώ εκ μέρους όλης της μπάντας για την όμορφη συνέντευξη.
Web: Official Web-site, Facebook
Βάσω Μαντίδου
